نماهنگ زندگی، اثر جان‌گداز کربلایی حسین ستوده، نوحه‌ای است که با سوزی عمیق، مناجات با امام حسین (ع) را به تصویر می‌کشد. «خسته‌ام از شبای بی‌غمت» چونان آهی از سینه‌ای سوخته، حسرت دوری از حرم و ایام محرم را بازگو می‌کند و با زبانی پرشور، دل‌های عاشقان را به سوی مولا می‌خواند.
خسته ام از شبای بی غمت
وقتی که تو رو ندارمت
شبایی که تو نیستی رو به روی کی باید بشینم؟
خواهشم همین یه حرفمه
این خودش یه دنیا ماتمه
نزاری من بمیرم و محرم تو رو نبینم
زندگی مثل یه ساعته تلخه و ولی حقیقته
نمیتونی بگیری که جلوی این دقیقه ها رو
زندگی یه روز تموم میشه دیدن تو آرزوم میشه
چجوری سر کنم زیر لحد آخه محرما رو
لااقل بزار که تو قبر باز تو رو صدا بکنم
زیر خاک چجوری آخه گنبد و نگاه بکنم
یا حسین حبیبی حسین……..
دلخوشیم فقط امام رضاست
آخرش نمیدونم کجاست
منم یادم بره ولی امام رضا یادش میمونه
کاش یکی باشه به جای من
جای اشک و گریه های من
یه خورده روضه ی رقیه ی سه ساله رو بخونه
وقتی مرگ خبر نمیکنه التماس اثر نمیکنه
چرا به جز حسین آدم رفیق دیگه داشته باشه
لااقل یه جوری نوکری میکنم
که آخر سری امام رضا کاری کنه که مرگ من تو روضه باشه
حرف راست همینیه که سنگ قبر مثل قفسه
بعد مرگ نمیزاره که حسین، من صدام به تو برسه
یا حسین حبیبی حسین…….
