نماهنگ تحبس الدعا از مجتبی رمضانی اثری درباره ی فراق و دلتنگی کربلا و از مجموعه شب های دلتنگیست.
تنزل البلا یعنی اینکه از حرم جاموندم
گیر این دل وامونده ام
عمر من گذشت و من هنوز اینجام
تحبس الدعا یعنی
گریه مو ندیدی اینبار از گدا بریدی انگار
اما من فقط خود تو رو میخوام
حسین کار تو بزرگی و کار من که عصیانه
اما از قدیم گفتن بخشش از بزرگانه
جان جان جانانی تو قدیم الاحسانی (2)
تنزل النغم یعنی
دوری از شما دشواره
بی حرم میشم آواره
خوش به حال زائرای شش گوشه
بغض تو گلو یعنی
منتظر بمونی یکسال رو به تو نیاره اقبال
توی قلبم از جدایی آتیشه
حسین رو به روی چشمامه خاطرات مشایه
کاش تا آخر عمرم با تو بودم همسایه
جان جان جانانی تو قدیم الاحسانی (2)
کربلامو هر دفعه از امام رضا میگیرم
راضی باز به این تقدیرم
راه کربلا رو رو خودم بستم
این شبا که دلگیرم کاشکی که توی مشهد بودم
کفتر رو گنبد بودم یا امام رضا میبینی دل خسته ام
حسین تو اگه بخوای میشه تا دوباره زائر شد
سال دیگه با اذنت اربعین مسافر شد
جان جان جانانی تو قدیم الاحسانی (2)
