نماهنگ بابای قشنگم محمد ابراهیمی اصل

"بابای قشنگم" اثری عمیق و دردناک از محمد ابراهیمی اصل است که با موضوع شهادت حضرت رقیه (س)، اوج مظلومیت و دلتنگی این طفل سه ساله را در ویرانه‌های شام به تصویر می‌کشد. این نماهنگ، با نوای حزین و سوزناک ابراهیمی اصل، شنونده را به عمق مصیبت‌ها و آزارهایی می‌برد که بر خاندان اهل بیت (ع) در اسارت و پس از شهادت امام حسین (ع) گذشته است.

بابا بابا بابای قشنگم.....

خوب رفتی و من بعد تو تنهایی کشیدم

حرفایی که نباید می شنیدم و شنیدم

جایی که نباید من میرفتم منو بردن

بزمی که نباید من میدیدم رو که دیدم

خب نگفتی تنهام نگفتی که چطور میگذره شب هام

خب نگفتی که منو میدزدن

این بال و پرم سوخت موهام مثل موی پدرم سوخت

زچر بی حیا لج کرده با من

به اشکام میخندن موهای منو کندن

شبیه تو باباجونم لگد مالم کردن

بابا بابا بابای قشنگم....

من که دیگه از خیر النگو هام گذشتم

اما اونا حتی از همین یه معجرم نه

زخمای پای بی رمقم بهتره اما

خون مردگی لبامو چشای ترم نه

صورتم میسوزه صورتم میسوزه

قوت قالبم کتک بوده این چند روزه

دندودای من ریخته همش زودتر از هفت سال

دیگه نیمه جونم از بس که باباجون دیگه سنگین زبونم

دخترا بهم لقب دادن دخترک لال

سر من بابایی پر خون سر تو از درخت آویزون

سر داداش علی اصغر با عموم زیر دست و پا

بابا بابا بابای قشنگم....